Yangın devam ediyorken hasar tespiti yapılmaz.

Bir gün yaşlı bir köylü, adama hayatta hiç bir sorunu olmayan bir insan bulabilirse, o insanın gömleğini gözlerine sürmesini, böylelikle yeniden görebileceğini söyler. Bunun üzerine adam son çare olarak yaşlı köylünün bahsettiği gibi bir insan aramaya koyulur.

Aradan uzun yıllar geçer. Günün birinde uzak bir diyarda bir grup insanla karşılaşır. Ne aradığını söylediğinde insanlar ona ilerdeki bir dağda yaşayan bir çobandan bahsederler. İddia ettiklerine göre, dertsiz bir insan varsa yeryüzünde, o çobandan başkası değildir.

Adam zorlukla elindeki değnekle dağa tırmanır. Bir süre sonra çobanın sesini işitir ve heyecanla çobana seslenir:

- Ey çoban, söyle bana… Hiçbir derdin var mı şu dünyada?

Çoban bir süre düşündükten sonra yanıt verir.

- Çok şükür beyim… Hiçbir sıkıntım yok hayatta.

Adam heyecanlanır ve yalvaran bir ses tonuyla devam eder:

- Allah rızası için çoban kardeşim… Şu gömleğini uzat da, gözlerimi süreyim… Artık şifa bulayım.

Çoban yine duraksar ve titreyen bir ses tonuyla der ki;

- İyi de beyim… Benim bir gömleğim yok ki…”

Yukarıdaki anonim hikayeden çıkarılabilinecek sonuçlardan ilki sahip olunan maddi varlıkların bir şekilde beraberinde sorun getirdiği olabilir. Bir diğeri ise sorunsuz bir hayatın gerçekte mümkün olmadığı, ancak sonunda gökten elmalar düşen masallarda kahramanların sonsuza kadar mutlu yaşayabileceğidir.

Hemen her insan yaşamı boyunca türlü sorunlarla karşılaşır. Kimi zaman sorunlar aşılamayacak kadar büyük gözükebilirler. Bu noktada içine düşebileceğimiz yaygın hataların başında ise devam eden sorunların karşısında durup, olası sonuçları ve bu sonuçlardan kaynaklanacak yaraların nasıl sarılanacağını düşünmek gelir. Oysa ki öncelik verilmesi gereken şey, evvela sorunun nedeninin ve nasıl ortadan kaldırılabileceğinin tespiti ve devamında çözüm için gayret gösterilmesidir. Aksi takdirde kaybedilen her an ne yazık ki; sorunun vehametinin daha da artmasına sebep olmaz mı?